Scenariusz łączy elementy teatru i nauk przyrodniczych (astronomii). To inspiracja do korzystania z wiedzy naukowej w działaniach teatralnych z różnymi grupami wiekowymi. Realizując go ze starszą młodzieżą można wprowadzić większy zakres wiedzy teoretycznej.
Dowolna sala, z pustą przestrzenią pośrodku
Kartki (minimum tyle, ilu jest uczestników) z autentycznymi nazwami miejsc występujących na Księżycu: Ocean Burz, Morze Deszczów, Jasności, Żyzności, Spokoju, Przesileń Nektaru, Wschodnie, Południowe, Wilgoci, Zimna, Pieniące, Fal, Poznane, Pomysłów, Wężowe, Chmur, Oparów Brzegowe, Smytha, Humboldta, Moskwy, Zatoka Środkowa, Upałów, Rosy, Miłości, Tęcz, Błoto Zaniku, Snu, Epidemii, Mgieł, Śmierci, Marzeń, Wiosny, Jesieni etc. Taśma papierowa, kartony, szn
Uczestnicy, chodząc pomiędzy utworzoną z napisów mapą księżyca, wybierają jeden punkt geograficzny, który chcą zapamiętać. Następnie niech na Twój znak zatrzymają się, usiądą w kole i zamkną oczy. Przypomnij im, by nie zapomnieli wybranego miejsca.
Opowiedz im o obecnie dominującej teorii powstania Księżyca w wyniku zderzenia planet. nazwanej Theą, Warto zebrać przed lekcją więcej informacji na ten temat. Poproś, żeby uczniowie podążali za Tobą w wyobraźni. Niech wyobrażą sobie moment kolizji dwóch planet. Poniżej znajduje się zarys teorii, który możesz wykorzystać podczas lekcji:
Księżyc powstaje w wyniku zderzenia planety nazwanej Theą,(Teja w mitologii greckiej matka Selene – bogini Księżyca) z pra-Ziemią. Tysiące odłamków unoszą się w przestrzeni. Zniekształcona Ziemia formuje się na nowo, a na jej orbicie z pozostałej po zderzeniu materii kosmicznej tworzy się satelita Księżyc i krąży wokół Ziemi. Temperatura wnętrza Księżyca podnosi się, topi skały i gorąca magma wypływa przez szczeliny; bulgocze, wybucha. Skorupa powoli stygnie. W przestrzeni unosi się pył kosmiczny i różnej wielkości bryły, które bombardują powierzchnię Księżyca. Tworzą się kratery, a wokół nich wypiętrzenia, pasma górskie. Na skutek silnych uderzeń z dna kraterów wydobywa się lawa i zastyga, tworząc „kamienne” jeziora i morza.
Każdy wraca, do wybranego wcześniej miejsca w przestrzeni, do kartki z nazwą swojego punktu.
Jeśli kilka osób wybrało ten sam punkt, próbują znaleźć przestrzeń jeden obok drugiego. Wykorzystując proste materiały (ścinki, tkaniny, szary papier, folię bąbelkową, gazety), tworzymy instalację – metaforę tego miejsca. Przy budowaniu można zobrazować jakieś wymyślone zdarzenie np. radosne, romantyczne, tragiczne, które mogłoby się dziać w tym miejscu. Umieszczamy też dowolny szyld, tabliczkę, znak informacyjny z nazwą
Kiedy instalacje są gotowe, oglądamy je i zwiedzamy. Każdy wybiera tę, która najbardziej do niego przemawia. W ten sposób mogą powstać grupy. W grupach lub indywidualnie (w zależności od tego, czy ktoś wybrał tę samą instalację) pracujemy nad legendą tego miejsca, baśnią, która mogła się wydarzyć właśnie w tym miejscu na Księżycu.
Następnie opowiadamy sobie nawzajem te historie.
Podsumuj z grupą Waszą pracę: co było dla uczestników interesujące? Z czym mieli trudności? Czym kierowali się w wymyślaniu historii? Czy udało się w odczuciu uczestników skomponować coś spójnego? Gdzie są w Waszej historii pęknięcia i z czego wynikają? Jak można by dalej wykorzystać stworzone legendy? Wykonane elementy scenograficzne możecie wykorzystać, rozwinąć i zbudować inscenizację.
