Wyobraźnia jako wehikuł (Joanna Kulmowa „Marzenia" i „Krajdywan")

1. Zwyczajne-niezwyczajne 15 min.

1. Zaproś uczniów do rozgrzewki – niech zajmą miejsca w sali w taki sposób, by mieć przestrzeń do ruchu. Niech każdy uczestnik weźmie do ręki chustę. Poproś uczniów, aby obejrzeli dokładnie swój przedmiot i pomyśleli o jego właściwościach: do czego służy, ile waży, jaki ma kształt, kolor, fakturę.

2. Zaproponuj zabawę w przeistaczanie – sprawicie, że Wasze chusty staną się czymś innym!

Powiedz dzieciom, że ćwiczenie będzie przebiegać w trzech rundach.

Runda 1: przekształćcie chustę w element swojego ubioru.

Podaj uczniom nazwę części stroju, który mają wykonać (np. turban, peleryna, szarfa, sukienka)

Runda 2: przekształćcie chustę w przedmiot. Podaj uczniom nazwę przedmiotu, który mają wykonać (np. piłka, talerz, latawiec).

Runda 3: Zaproś dzieci do tego, aby teraz wykorzystały chustę do wykonania dowolnego obiektu – może to być część stroju, przedmiot, element przyrody. Niech zaprezentują sobie te elementy w parach. Czy kolegom i koleżankom udało się rozpoznać, co wykonali?

Możecie dodać kolejne rundy i podawać kolejne kategorie obiektów lub stworzyć coś wspólnie ze wszystkich chust (np. rzeka, słońce, wyspa, wiatr).

Jeśli dzieci poczują się swobodnie w tym ćwiczeniu, możesz dodatkowo włączyć muzykę i te zmiany mogą zachodzić płynnie w ruchu, stając się twórczym tańcem.

2. Potęga wyobraźni 15 min.

Podsumowując początkową zabawę z chustami, zwróć uwagę dzieci na to, że dzięki ich wyobraźni chusta mogła się przekształcać w różne przedmioty czy zjawiska.

Poproś grupę, aby zamknęła oczy, położyła się wygodnie i wysłuchała wiersza „Krajdywan” (możecie rozłozyć koce lub chusty na podłosze, żeby było Wam wygodniej). Nim rozpoczniesz czytanie, zachęć uczniów, by uruchomili swoją fantazję i spróbowali wyobrazić sobie obrazy, które maluje słowami autorka wiersza. Po lekturze poproś uczniów, aby opowiedzieli, co widzieli oczyma wyobraźni i w jaki nastrój ich to wprowadziło.

 

Zastanówcie się :

- Czego potrzebujemy, żeby przenieść się do krainy marzeń?

- Co można odkryć na dywanie i w innych domowych przedmiotach ?

 

3. Wehikuły marzeń 15 min.

Podziel klasę na kilka grup. Poproś, aby każdy zespół zastanowił się, co by chciał przeżyć wspólnie w tym roku szkolnym. Każda grupa ma do dyspozycji chusty i koc, które staną się wehikułem dla wyobraźni i sceną, na której dzieci mogą zainscenizować swoje marzenia. Przypomnij im, że mogą używać przedmiotów na różne sposoby, animować je etc.

W dyskusji podsumowującej ten etap usiądźcie w kole i zapytaj dzieci: Jakie korzyści płyną z fantazjowania?

4. Rekwizyty marzycieli 10 min.

1. W poprzednim ćwiczeniu wyobraźnia stała się wehikułem dla marzenia, które mają jako grupa. Poproś, aby teraz każdy pomyślał, o swoim własnym marzeniu.

Poproś uczniów, aby w myślach dokończyli zdanie:

Marzę o… lub Marzę, by…

2. Następnie poproś ich, aby jeszcze raz przekształcili chustę: tym razem niech powstanie obiekt związany z ich własnym marzeniem.

Przykładowo, jeśli ktoś marzy o dalekich podróżach, może zrobić z chusty plecak, albo fragment morza, mapę etc. Możesz podzielić się z dziećmi własnym marzeniem, pokazując im w ten sposób, na czym polega ich zadanie.

3. Kiedy uczniowie będą gotowi, poproś, by stworzyli nowe pary i w nich opowiedzieli sobie krótko o marzeniu, które symbolizuje ich przedmiot.

 

5. Analiza wiersza 10 min.

Zapowiedz, że teraz przeczytacie wspólnie wiersz o marzeniach i przyjrzycie się opisanej w nim sytuacji. Po lekturze tekstu zapytaj dzieci:

- Co zdaniem podmiotu mówiącego dzieje się z marzeniami, kiedy uczniowie są w szkole?

- Jak rozumiecie metafory: „marzenia rosną”, „odbywają samotne podróże”, „za dalekie są i na mnie za duże”? Przyjrzyjcie się każdej z nich osobno (możesz tu odnieść się do pojęcia personifikacji).

- Podmiot liryczny mówi, że ukrywa własne marzenia, zostawia je w domu. A jak to jest z Wami? Czy chętnie dzielicie się marzeniami? Co dzieje się z marzeniami, które ukrywamy ?

6. Czy w szkole jest miejsce na marzenia? Debata 25 min.

Podmiot liryczny mówi, że w szkole nie ma miejsca na marzenia. Przyjrzyjcie się tej tezie. Podziel klasę na kilkuosobowe zespoły. Niech porozmawiają ze sobą i przygotują trzyminutowe wystąpienia na ten temat, na przykład w formie przemówienia. Wysłuchajcie wszystkich głosów.

Na koniec poproś uczniów, aby podzieli się z kolegą lub koleżanką z ławki tym, co było dla nich najciekawsze w dzisiejszych zajęciach.