W podróż! Odcinek 4: My w podróży

1. Podróż dookoła pokoju 15 min.

1. Na początku zajęć zaproś dzieci do swobodnego spaceru po przestrzeni. Spróbujcie znaleźć wspólne tempo poruszania się. Nie za szybko, nie za wolno. Obserwujcie swoje kroki i postarajcie dostosować do wspólnego rytmu. Możecie chodzić w dowolnych kierunkach, ale uważając, by nie wpaść na siebie nawzajem. Po chwili powiedz, by teraz każdy wymyślił swój sposób chodzenia, jednak wciąż utrzymując wspólne tempo grupy. Możliwe są nawet najbardziej fantazyjne ruchy, które przychodzą Wam do głowy! Niech każdy zapamięta swój sposób i porusza się nim bez zmian. Powiedz, że za chwilę będziesz wymieniać pojedynczo imiona członków grupy. Pozostali mają za zadanie przyjrzeć się, w jaki sposób porusza się dana osoba i przez chwilę chodzić dokładnie tak jak ona. Na Twoje hasło wracają do „swojego“ stylu poruszania. Zmień „dyrygenta" ruchu kilka razy.

2. Kolejne działanie będzie rozwinięciem poprzedniej zabawy. Tym razem poproś dzieci o dobranie się w pary. Powiedz grupie, że za chwilę ruszycie w podróż dookoła… pokoju. Niech każdy rozejrzy się po pomieszczeniu i pomyśli o możliwych trasach przemieszczania się po sali. Którędy chcielibyście przejść? Czy są tutaj możliwe takie trasy, którymi jeszcze nigdy nie chodziliście? Najpierw jedna osoba z pary będzie osobą prowadzącą, a druga będzie za nią podążała, naśladując ruchy i tempo pierwszej osoby. Uprzedź dzieci, że później nastąpi zmiana w parach.

Zadaniem osoby, która prowadzi, jest przespacerowanie się po sali wybraną przez siebie trasą w taki sposób, w jaki ma w tym momencie ochotę. Może się podczas swojej podróży zatrzymywać, zmieniać tempo spaceru lub sposób przemieszczania, np. podskakiwać, przyklejać się do ściany, siadać i wstawać, skakać na jednej nodze. Osoba towarzysząca jest „cieniem" i robi dokładnie to, co zaobserwuje u swojego partnera/partnerki. Daj sygnał do zmiany w parach.

3. Po zakończeniu obu podróży dookoła sali usiądźcie w kręgu i porozmawiajcie. Zapytaj dzieci, jak się czuły w roli osoby prowadzącej. Jak się czuły podążając za towarzyszem / towarzyszką? W której roli czuły się lepiej i dlaczego? Co musiały robić w roli osoby prowadzącej, a czego wymagało od nich podążanie za swoim „przewodnikiem"?

Wariant: Jeśli macie możliwość wyjścia na zewnątrz, możecie wyruszyć w podróż dookoła podwórka!

2. Razem w podróż! 20 min.

1. W kolejnym działaniu dzieci zastanowią się nad cechami dobrego towarzysza / dobrej towarzyszki podróży. Zacznij od rozmowy na ten temat. Zapytaj dzieci:

• Z kim lubicie podróżować?

• Co sprawia, że lubicie podróżować z tymi osobami?

• Jakie zachowania tych osób sprawiają, że lubicie z nimi podróżować?

• Czy zdarzyło Wam się kiedyś podróżować samotnie? Jaka to była podróż?

• Czym różni się samotna podróż od wyprawy z partnerem / partnerką podróży?

2.  Zapowiedz dzieciom, że teraz będą miały okazję pokazać, jak zachowują się dobrzy partnerzy podróży w różnych sytuacjach, które mogą się przydarzyć na wyprawie. Poproś je, by dobrały się w pary, najlepiej inne niż w poprzednim działaniu. Poproś pary, by chwilę porozmawiały o tym, jakie wyzwanie mogłoby się przydarzyć podczas podróży. Może to być jakiś problem do rozwiązania, niespodziewana sytuacja. Dzieci mogą odnieść się do swoich doświadczeń lub obserwacji z podróży i opowiedzieć sobie nawzajem o jakiejś przygodzie, którą pamiętają. Jeśli trudno będzie dzieciom wyobrazić sobie jakieś wyzwanie, możesz je im podpowiedzieć, np. zgubienie bagażu, spóźnienie się na pociąg, skręcenie kostki na szlaku, pomylenie trasy. Każda para ma zdecydować się na jedną konkretną sytuację.

Niech każda para zastanowi się nad rozwiązaniem wybranego wyzwania i przygotuje krótką scenkę, w której przedstawi reszcie grupy swój pomysł na poradzenie sobie z nim. Daj dzieciom czas na rozmowę, improwizację, zrobienie „próby". Zaznacz, że można używać słów i rekwizytów, które znajdują się w Waszej sali.

3. Gdy wszystkie scenki będą gotowe, podzielcie salę na umowną scenę i widownię. Finałem zajęć będzie prezentacja scenek. Jeśli któraś para nie zechce pokazać swojej scenki, może poprzestać na oglądaniu scenek innych par.

3. Podsumowanie 10 min.

Na koniec zajęć usiądźcie znów we wspólnym kręgu i opowiedzcie sobie nawzajem o wrażeniach z oglądania scenek. Możesz także podsumować zajęcia, zadając dzieciom pytanie o to, jak im się pracowało w parach. Czy trudno było się zdecydować na wspólne pomysły, czy nie sprawiło im to trudności? Co pomagało im we wspólnym działaniu? Czy udało im się być dzisiaj dobrymi towarzyszami / towarzyszkami podróży?