- Konspekty
- Video
- Dzieje się
-
Partnerzy
-
O nas
Podczas zajęć uczniowie przyglądają się hasłom „online" i „offline". Zastanawiają się, czym one są w życiu współczesnych nastolatków. Uczestnicy tworzą kartki z dziennika, które staną się podstawą do przygotowania teatralnych etiud. Celem zajęć jest przyjrzenie się, jakie kwestie wynikają dla młodych użytkowników Internetu z możliwości dostępu do sieci oraz jak postrzegają czas spędzany poza nią.
Klasa szkolna z rozsuniętymi ławkami lub korytarz (w ruchowej części zajęć).
Kartki A4 (po dwie sztuki dla lażdego ucznia). Taśma malarska.
1. Powiedz uczniom, że tematem dzisiejszych zajęć będą wyzwania wynikające z dostępności Internetu. Zajmiecie się tematem bycia online i offline.
2. Poleć, aby każdy zajął wygodne dla siebie miejsce i pozycję, zamknął oczy. Poproś, aby uczniowie podążali w myślach i działaniach za Twoją narracją:
Wróć myślami do momentu, kiedy jeszcze spałaś/spałeś, uspokój oddech, wpuść oddech w całe ciało… Spróbuj być łagodna/łagodny dla siebie. Przywołaj ciszę, kiedy jeszcze nic się nie działo wokół Ciebie, jak to jest być poza wszystkim, we śnie, sam na sam ze sobą, w sobie, u siebie. Oddychaj. Powoli i łagodnie zbliżamy się do przejścia z trybu SEN w tryb AKTYWNY.
Pozwól sobie na zmianę, rób to powoli i płynnie zacznij poruszać różnymi częściami ciała: głowa, palce, ramiona, dopiero na końcu otwórz oczy. Poprzeciągaj się, daj sobie czas. Powoli wstań i zacznij przemieszczać się w przestrzeni klasy, utrzymaj skupienie na sobie, na swoim ciele.
[To przykładowy tekst. Można go dowolnie zmieniać, ważne, by pamiętać, że ta wizualizacja służy wprowadzeniu uczestników w stan skupienia na sobie. Warto wypowiadać słowa niespiesznie, z pauzami na działanie.]
1. Na podłodze połóż dwa duże arkusze szarego papieru z napisami:
Jesteś online [kolor czerwony]
Jesteś offline [kolor zielony]
Uczniowie siadają w kręgu wokół haseł i wspólnie dzielą się pierwszymi skojarzeniami, własnymi obserwacjami dotyczącymi obszarów online i offline. Porozmawiajcie o każdym haśle osobno.
2. Podziel salę taśmą malarską na pół. W jednej części połóż napis ONLINE, w drugiej OFFLINE (uczniowie mogą też wykleić te napisy taśmą malarską na podłodze). Powiedz uczniom, że wezmą ze moment udział w improwizacji ruchowej – ich zadaniem będzie zobrazowanie, ile w ciągu doby spędzają czasu w przestrzeni online i offline. Będą mieć na to pięć minut. Poproś grupę o zajęcie miejsc na środkowej linii. Wystartuj działania hasłem „Jest północ”. W trakcie ćwiczenia podawaj orientacyjne godziny: np. jest trzecia nad ranem, jest szósta rano, jest dziewiąta rano i tak dalej.
Po skończonej improwizacji rozdaj kartki i przejdź natychmiast do kolejnego zadania, żeby nie utracić uzyskanego skupienia.
Każdemu uczniowi rozdaj dwie kartki. Niech wszyscy zajmą wygodne miejsca pozwalające im na skupienie na pisaniu tekstu. Zapowiedz, że obie kartki posłużą im do stworzenie dziennika współczesnego nastolatka/ki. Będą mieć pięć minut na opisanie tego, co dzieje się, kiedy jest on/ona online i kolejne pięć minut na opis bycia oflline. Mogą pisać o tym, co się wydarza, jakie emocje to budzi, jakie reakcje wywołuje. Przypomnij o pierwszoosobowej formie dziennika. Odmierzaj czas i dawaj znać uczniom o jego upływie co minutę.
Podziel klasę na grupy (nie muszą one mieć tej samej liczby członków), w których zaprezentują w improwizowany sposób przygotowane przez nich teksty. Opowiedz im o formule, w której będzie się to odbywać: zadaniem grupy jest zbudowanie wielogłosowej opowieści o współczesnych nastolatkach. Grupa staje na środku sali plecami do widowni. Osoba, która mówi, odwraca się do widzów i monologuje tak długo, dopóki inna osoba z grupy jej nie przerwie. W ten sposób tworzy się żywy, improwizowany dziennik nastolatka/nastolatki.
Poproś grupy o zaprezentowanie tekstów. A widzów o uważne słuchanie. To ważne, bo na koniec zostaną poproszeni o podzielenie się wrażeniami. Zacznijcie od tego omówienie każdej z prezentacji. Jeśli macie więcej czasu, możecie się też skupić na aspekcie scenicznym. Zwróćcie uwagę, co ze sobą dobrze współgrało, co wzmacniało prezentację, co stanowiło o jego sile. Nie zapomnij po zakończonym zadaniu zapytać grupy improwizatorów, jak się czuli w tej sytuacji.
Na koniec usiądźcie razem, porozmawiajcie o tym, co usłyszeliście, co udało się wspólnie zrobić. Mogą pomóc pytania: jak to jest ciągle być obecnym w świecie online i offline? Czy jest jakaś różnica między tymi dwoma światami?
Na koniec podziękuj wszystkim za udział i za zaangażowanie.
