Rejestrator dźwięku online 
- Konspekty
- Video
- Dzieje się
-
Partnerzy
-
O nas
Warsztat do spektaklu „O dwóch takich, co ukradli księżyc” w reżyserii Jana Jerzego Połońskiego z Teatru Lalek Arlekin w Łodzi. Celem podróży Jacka i Placka była kraina, w której można leżeć do góry brzuchem. Podczas zajęć uczniowie zastanawiają się, jak ona wygląda i co właściwie można tam robić.
Przestrzeń do swobodnego ruchu całej grupy.
Zwiewne tkaniny (możesz poprosić dzieci o przyniesienie firan, prześcieradeł lub innego rodzaju długich i jednobarwnych płacht materiału).
Poprowadź zajęcia, korzystając z aplikacji umożliwiającej spotkania online (np. Zoom). Zaproś uczniów do trzech działań:
1. Przypomnij grupie opis miejsca, do którego chcą dotrzeć bliźniacy:
Jest gdzieś na pewno taki kraj
Gdzie nikt nie mówi: „pomóż”, „daj”
Ale do góry brzuszkiem leż
I pełną garścią bierz, co chcesz.
Zastanówcie się wspólnie, dlaczego bracia chcą odwiedzić właśnie to miejsce? Jakie są ich powody?
2. Poproś uczniów, aby w parach opowiedzieli sobie o miejscach, które sami chcieliby odwiedzić. Jakie one są? Jak wyglądają, co tam można robić? Poproś uczniów, aby wyjaśnili sobie, dlaczego te miejsca są dla nich ciekawe, interesujące. Aby podzielić uczniów na dwójki skorzystaj z opcji Breakout Rooms (pojawi się menu, w którym możesz ustalić liczebność grup oraz czas na rozmowy).
3. Po powrocie do pokoju głównego poproś uczniów, aby na podstawie usłyszanych informacji przygotowali dla kolegi/koleżanki z pary historię. Niech jej tematem będzie przygoda, która mogłaby ich wspólnie spotkać w miejscu, o którego odwiedzeniu marzy osoba, z którą są w parze. Daj dzieciom do wyboru trzy opcje przedstawienia historii:
- komiks,
- opowiadanie,
- słuchowisko.
Poproś dzieci, aby przygotowaną pracę podarowały koledze/koleżance z pary jako prezent. W razie potrzeby rodzice mogą im pomóc w rejestracji ich prac i wymianie online.
Wskazówka: Komiks i opowiadanie można stworzyć w tradycyjnej formie i przesłać jako zdjęcie. Do stworzenia słuchowiska można posłużyć się dyktafonem dostępnym online lub w telefonie [link do przykładowej strony znajduje się w polu „Zobacz też”].
1. Zaproponuj uczniom zabawę w lustro. Poproś, by dobrali się w pary i stanęli naprzeciwko siebie. Jedna osoba wykonuje dowolne ruchy, druga staje się jej odbiciem – dokładnie powtarza wszystkie gesty i miny. Po chwili daj sygnał do zmiany ról w parze.
2. Poproś uczniów, by pozostali w tych samych parach i spróbowali się wcielić w bliźniaków ze spektaklu. Jakie ich miny, gesty i ruchy zapamiętali? Daj duetom chwilę na zbudowanie postaci, na wspólną zabawę. Następnie poproś, by uczestnicy zajęć wyobrazili sobie, że stają się bliźniakami z początku spektaklu. Niech ustalą, jak bracia mogliby odpowiedzieć jednym zdaniem na pytanie: dlaczego chcecie uciec z domu? Każda para przygotuje mikroscenę zawierającą odpowiedź na pytanie, wykorzystującą opracowane chwilę wcześniej ruchy i mimikę.
Zaproś pary do tego, aby zaprezentowały swoje odpowiedzi na forum.
3. Wyjmij przygotowane wcześniej tkaniny i pokaż je uczniom. Zapytaj, czy pamiętają, w jakich momentach spektaklu biała tkanina pojawia się na scenie i w co się zamienia (nurt rzeki, chmury, rybacka sieć, w którą bliźniacy schwytali księżyc). Powiedz, że teraz w grupach stworzycie te elementy ze zgromadzonych w sali tkanin.
a) rzeka
Zwiążcie ze sobą końce dwóch lub trzech płacht tkaniny (jedna za drugą, by tworzyły rodzaj strumienia). Niech dwie osoby staną na jej krańcach i poruszają materiałem w górę i w dół, powodując fale. Następnie poproś uczniów, aby dobrali się pary (mogą to być duety z wcześniejszego etapu) i znaleźli sposób, by przedostać się na drugi brzeg rzeki. Pary przedzierają się przez rzekę kolejno – ta, która przejdzie, zamienia się miejscami z duetem poruszającym tkaninami.
b) chmury
Poproś dzieci, by dobrały się w czwórki. Każdej rozdaj płachtę tkaniny. Niech za jej pomocą każda grupa stworzy chmurę. Gdy wszyscy będą gotowi, sala przemieni się w niebo. Daj klasie kilka poleceń:
– chmury zbliżają się do siebie, by zasłonić słońce,
– chmury stają się maleńkie,
– chmury stają się ogromne i ciężkie, bo zaraz spadnie z nich deszcz,
- chmury rozchodzą się po niebie, by słońce mogło swobodnie wyglądać na świat.
c) rybacka sieć
Niech dzieci zmienią składy czteroosobowych zespołów i spróbują w nich potraktować płachtę tkaniny jak rybacką sieć. Co trzeba zrobić, by coś w nią złowić? Następnie powiedz, że tym razem w sieć przez pomyłkę złapał się nie księżyc, ale jedna z postaci ze spektaklu. Poproś, by zespoły zastanowiły się, którą postać znalazła się w ich sieci. Jak mogłaby się ona zachowywać w takiej pułapce? Niech każda grupa przygotuje scenę, w której to zaprezentuje.
Przypomnij grupie opis miejsca, do którego chcą dotrzeć bliźniacy:
Jest gdzieś na pewno taki kraj
Gdzie nikt nie mówi: „pomóż”, „daj”
Ale do góry brzuszkiem leż
I pełną garścią bierz co chcesz
Zastanówcie się wspólnie, jak może wyglądać kraina, do której wybierali się bohaterowie. Kogo i co można w niej spotkać?
Ponownie podziel klasę na czteroosobowe zespoły. Daj każdemu z nich tkaninę i poproś, by grupy przygotowały jeden element tego świata i umieściły go gdzieś w przestrzeni klasy. Gdy wszyscy będą gotowi, ekipy krótko opowiadają o przygotowanych przez siebie częściach krajobrazu.
Zastanówcie się, jak żyłoby się w świecie, który stworzyliście. Jak wyglądałaby codzienność, gdyby nie trzeba było pracować? Zachęć uczniów do tego, by pomyśleli, że nie spędzają w tym miejscu paru chwil, ale mieszkają tam na stałe. Poproś, by wrócili do grup, w których pracowali wcześniej i przygotowali scenę z życia w tej krainie. Niech wykorzystają stworzone elementy jako scenografię. Po obejrzeniu scen podzielcie się wrażeniami na temat wizji życia w krainie lenistwa.
