Skąd wiadomo, że jakaś opowieść to baśń? Jakie są elementy wspólne dla tak wielu różnych i oryginalnych historii? W trakcie zajęć uczniowie systematyzują wiedzę z zakresu budowy baśni i samodzielnie piszą utwory zgodne z ramami tego gatunku literackiego. Punktem wyjścia stają się baśniowe atrybuty przyniesione przez uczniów.
Poproś, aby każdy uczeń na następną lekcję przyniósł przedmiot związany z jego ulubioną baśnią – może to być atrybut bohatera, przedmiot, który jest ważny dla rozwoju opowieści lub element charakterystyczny dla świata przedstawionego (np. pantofelek Kopciuszka, magiczna różdżka, muszelka z oceanu Małej Syrenki etc.). Jeśli dzieci nie mają tego przedmiotu, mogą go po prostu narysować na kartce.
Jedna-dwie ławki na środku sali (do umieszczenia przedmiotów), pozostałe ławki i krzesła w tradycyjnym układzie.
Przedmioty kojarzące się z baśniami (przyniesione przez dzieci, a także kilka przygotowanych przez nauczyciela).
Przed zajęciami przygotuj miejsce do ekspozycji przyniesionych przez uczniów przedmiotów. Zanim uczniowie wejdą do sali, poproś ich, by każdy wyjął swój przedmiot/rysunek i umieścił go na stole. Następnie zaproś klasę, do obejrzenia wszystkich elementów zebranych w „Galerii baśniowych przedmiotów”.
Zbierz uczniów wokół ekspozycji. Zapytaj, z jakimi bajkami kojarzą się im przedmioty? Czy rzeczy te pojawiają się w różnych bajkach, czy tylko w jednej? Jaką spełniają w nich funkcję?
Podziel uczniów na grupy cztero-pięcioosobowe. Każdej grupie przydziel inne zagadnienie (w licznej klasie dwa zespoły mogą pracować nad tym samym pytaniem). Poproś, by zastanawiając się nad otrzymanym zagadnieniem, uczniowie porównali w grupie swoje baśnie, poszukali w nich podobieństw i różnic.
Wariant: Jeśli masz więcej czasu na pracę nad budową baśni, możesz potraktować poniższe zagadnienia jako kolejne polecenia dla każdej z grup.
W obu wariantach przedstawcie na koniec wnioski poszczególnych zespołów.
Daj uczniom 5-8 minut na pracę w grupach. W trakcie prezentacji notuj wnioski grupy – tak, aby stworzyć rodzaj mapy baśni jako gatunku ze wspólną legendą.
Zaproponuj uczniom wspólne stworzenie przepisu na bajkę – zapiszcie go na tablicy (poproś, by uczniowie notowali w zeszytach). Możesz też zaproponować, by każda grupa opracowała swój przepis, wykorzystując zebrane na tablicy informacje.
Przykładowy przepis: Weź po jednym (lub więcej, ale zachowaj proporcje) dobrym i złym bohaterze. Dodaj pomocnika – może być roślinny lub zwierzęcy, zależy od gustu i diety codziennej. Dorzuć kopę przeciwności losu, szczyptę magii i wymieszaj. Umieść wszystko w zamku lub lesie do wyrośnięcia. Gdy temperatura się podniesie zagnieć wszystko jeszcze raz i wstaw do piekarnika. Całe zło wyparuje od gorąca. Na koniec polukruj i świętuj pomyślne zakończenie.
Poproś uczniów, by każdy stworzył własną, krótką baśń, inspirowaną przyniesionym przez nich przedmiotem (może stać się głównym bohaterem, może też pełnić kluczową funkcję w toku opowieści). Zaznacz, że warto skorzystać ze przygotowanego przepisu na baśń. Opowieść nie powinna jednak powielać żadnej istniejącej baśni – niech uczniowie wyobrażą sobie, że ich przedmiot ma się pojawić w zupełnie nowej historii – mogą to być jego dalsze losy lub zupełnie nowe dzieje w zupełnie innym świecie (15 minut). Zaproponuj, by uczniowie wymienili się w ławkach swoimi tekstami, przeczytali je i sprawdzili, czy baśń kolegi/koleżanki jest zgodna z przepisem. (5 minut).
Zapytaj, dlaczego ludzie czytają bajki? Do czego są potrzebne? Poproś o uzasadnienie opinii.