Podczas zajęć uczniowie będą szukać zabawowego potencjału najbliższego otoczenia i prostych przedmiotów. Będą wymyślać samodzielnie zabawy, które zaproponują swoim kolegom i koleżankom z klasy. Miejsce przeprowadzenia lekcji może zostać dowolnie wybrane – warto jednak, by działania odbyły się na świeżym powietrzu. Inspiracją do własnej aktywności uczniów jest tu wiersz Danuty Wawiłow „Kałużyści".
Zajęcia odbywają się na zewnątrz szkoły – można wybrać teren przynależny do szkoły lub wybrać się w pobliskie interesujące miejsce.
Scenariusz może także zostać zrealizowany w szkole, z wykorzystaniem do zabawy obiektów znajdujących się na jej terenie.
Tekst wiersza „Kałużyści" do odczytania w trakcie zajęć. Kartki A4, mazaki.
Zaproś dzieci do wyjścia na zewnątrz. Rozpocznij rozgrzewkę, w której trochę oswoją się z tą przestrzenią i z ruchem w niej. Możesz zaproponować następujące zadania:
Poproś dzieci, by uważnie rozejrzały się po otoczeniu, w którym jesteście, i poszukały w nim inspirujących rzeczy, ciekawych obiektów (patyki, kamienie...), miejsc (niebo, przestrzeń wzdłuż siatki ogrodzeniowej, murek…), roślinności – niech będą to rzeczy, które według nich mają potencjał do wykorzystania w zabawie. Zbierzcie przedmioty w jednym miejscu – te osoby, które nie mogą przenieść wybranych przez siebie elementów, niech narysują je symbolicznie na kartce i również dołączą je do zbioru.
Zbierz uczestników i w dowolny sposób podziel na cztery zespoły. Każdemu z nich podaj nazwę innej grupy z wiersza Danuty Wawiłow – kałużyści, błociści, szyszkowiści, kociści.
Poproś, by uczniowie zastanowili się, czym może zajmować się grupa o takiej nazwie. Niech swoją odpowiedź przygotują w formie krótkiego działania, które zaprezentują pozostałym grupom. Po każdym z pokazów zapytaj pozostałych, jak myślą – jak nazywa się grupa, która się zaprezentowała? Dlaczego?
Powiedz dzieciom, że te nazwy pochodzą od grup dzieci, które w wierszu Danuty Wawiłow czasie deszczu bawiły się na podwórku. Odczytaj im ten tekst.
Po lekturze porozmawiaj z dziećmi chwilę o tekście – poznaj ich wrażenia, zapytaj, co zwróciło ich uwagę, co wydało się dziwne, a co zabawne.
Poproś, by uczniowie przypatrzyli się zgromadzonemu przez Was zbiorowi przedmiotów i miejsc z potencjałem zabawy. Niech poszukają między nimi podobieństw, pogrupują – możliwe są nawet pozornie bardzo abstrakcyjne połączenia (np. patyki do patyków, kamienie do kamieni, okrągłe obiekty razem, słoneczne miejsca, brudzące przedmioty itd.). Pozwól dzieciakom, by same dokonały segregacji – ważne, by każdy przedmiot trafił do jakiejś szerszej kategorii. Powiedz, że tworząc kategorie, dokonali jednocześnie podziału na grupy. Poproś, by dzieci, których przedmioty znalazły się w jednej puli, połączyły się w zespoły. Powiedz, że pierwszym zadaniem tak powstałych ekip jest stworzenie – wzorem dzieciaków z wiersza – nazw dla swoich grup, które będą nawiązywały do ich zestawu.
Powiedz zespołom, że ich zadaniem jest zbadanie zabawowego potencjału zgromadzonych przez nich przedmiotów/wybranych miejsc i przygotowanie zabawy/gry, do której będą też mogli zaprosić pozostałe dzieci. Daj grupom czas na poszukiwania i ustalenia.
Zaproś wszystkie osoby do prezentacji przygotowanych przez nich zabaw - niech grupa, która wymyśliła daną propozycję, objaśni, na czym ona polega i poprowadzi rozgrywkę.
Podsumuj dzisiejsze działania. Usiądź z uczniami w kręgu i zapytaj, jak się czuły podczas dziejszych zajęć, co myślą o wspólnym doświadczeniu. Jak poradziły sobie z brakiem pogody dzieci w wierszu, którego wysłuchaliście? Poproś dzieci, by powiedziały, z czego ich zdaniem bierze się zabawa.
Wariant 1: Zaproś klasę do napisania wiersza o Waszym czasie spędzonym na podwórku – niech każda ekipa napisze strofę dotyczącą ich zabawy.
Wariant 2: Użyjcie zgromadzonych elementów, by stworzyć wspólny obraz, który upamiętni Waszą wspólną zabawę.
Danuta Wawiłow, „Kałużyści i inne wiersze", Stare Miasto 2015.
